مجنون یار

تنها شکستم محض نگاهت‎

کافر اگر منم زان رخ بنما
آن لحضه ای که چشم را شیشه دیدم
رحمی نکن من سر به دامان تو دیدم
ترانه ی من پر از غم است من
گویم به جانت یک روز ندیدم
ابر نگاهت
رسم دل من
عشق تو بود
تنها شکستم محض نگاهت
قسم خدایا
منم که خستم
رسم زمونه بی تو چه سخته

پیک چشمانت‎

داراب زمزم در پیک چشمانی است
که نگارنده سنگ اصحاب ترنم است

آدم تنها با تو معنا روزگار می گیرد
عالم در آبی رویت سلام می گیرد

باران کریه‎

خاتم زمزمه مشق دل است

زندگی باران کریه زنگار من است

ستاره نعت لب عشق است

هرم شبان نِی قلب مانا من است

ترانه زیبا دلبر شدن است

فردا نسیم سرد چشم گیرا من است

تبسم لب آهنگین شب است

مستی فرزان دلربا صاحب شدن است

شرار سلام‎

به هر جا می زنم گنبد عشق است
رست دل تمر عارف چه عشق است

پیغام دلت حق فردا را چه دیدی
مردم به حق اند معروف چه دیدی

شرار سلامم سان شب که بودی
نم نم نگاهت آن لب فدایت که بودی

گون را نگاهت به تسخیر در آورد
مُشک ها به جانم ختن در آورد

لبم خدا‎

عصمت نام خدا بر قلبم
قاب عکس خانه ذکر خدا

خرابه ها زان مصرع دل معمورم
محصور شده قلبم ذکر خدا

جانم بشنو زین شعر حرفم
اول آخر ظاهر باطن قلبم خدا

زندگی،مرگ هرزت‎

بعد مرگم باور نکردم تو را

زعم قلبم آرزو کردم تو را

سپید ی جام بر تنم مست تو را

زندگی زر هرز بر تنت مست تو را

پیک اول بال گرفت اشک تو را

دیده ام رفت جان خسته اشک تو را

پیک ثانی زان گرفت چشم تو را

دیده ام رفت بینا سرم چشم تو را